Over de molen de koe in ermelo

Molen de Koe is een achtkantige stellingmolen. Met als functie korenmolen. De molen heeft naast het malen van graan ook gefunctioneerd als pelmolen en eekmolen.

De oudste tekenen van leven.

Eeuwenlang is niet overdreven, want al een kleine 600 jaar geleden beschikte dit dorp over een molen. Dat weten we door een bewaard gebleven lijst van bezittingen van de Sint Catharinavicarie. Deze vicarie bestond mogelijk al in 1280 en bezat nogal wat grond in en om Ermelo, maar ook in Hulshorst en Leuvenum. In 1423 stelde de abt van de Sint Paulusabdij in Utrecht een akte op waaruit blijkt dat de molen in Ermelo gebouwd was ope een stuk grond dat aan de vicarie toebehoorde. Wanneer dat gebeurd is, weten we niet. We houden het er maar niet op dat dit tussen 1280 en 1423 is geweest.

 

Jaarlijks betalen

De eigenaar van de molen had een vorm van erfpacht of recht van opstal en moest aan de vicaris jaarlijks 18 mud rogge betalen. De akte maakt er melding van dat de molen in de laatste oorlog was verbrand. Met deze laatste oorlog werd de strijd bedoeld tussen de Geldersen en de Utrechtenaren. Die had vooral bestaan uit strooptochten op de Veluwe. Van plaatsen als Putten, Barneveld en Ede is bekend dat ze deels waren platgebrand en in 1421 is dat Ermelo ook overkomen. De molen moet hiervan toen ook slachtoffer zijn geworden. De abt van de Utrechtse abdij gaf toestemming om de molen te herbouwen op de andere plaats, mits dit weer gebeurde op een stuk grond van de vicarie. De molenaar moest jaarlijks blijven betalen, zoals dat in het verleden ook het geval was. Niet voor het laatst werd de molen dus in of kort na 1423 verplaatst.